در ایران مناره های فراوانی وجود دارد که قابلیت تکان خوردن دارند که به آنها منارجنبان می گویند که یکی از معروفترین آنها منارجنبان اصفهان است که عارفی به نام «عمو عبدالله کارلادانی» از صالحان معروف قرن هشتم هجری در آن به خاک سپرده شده‌است و عددی که روی سنگ مقبره عمو عبدالله حک شده، ۷۱۶ است که طبق کاوش معماران و باستان‌شناسان و براساس مدارک به جای مانده، این عدد نشان‌دهنده‌ی سال ساخت آرامگاه اوست.امروزه این بنا در خیابان آتشگاه در فاصله شش کیلومتری غرب شهر اصفهان و در مسیر اصفهان به نجف آباد در محله ای به نام کارلادان قرار دارد. این بنا مربوط به دوره ایلخانی می باشد و در دوران فرمانروایی فردی بنام محمد خدابنده اولجایتو ساخته شده است. بعضی ها معتقدند این بنا قبلاً فقط آرامگاه عمو عبدالله بوده و بعدها این مناره ها به مقبره اضافه شده است. 300 سال بعد در دوران صفوی این مناره ها به صورتی ساخته شد که با تکان دادن یکی، دیگری هم تکان می خورد و بنا مرتعش می شود و این بنا با سایر منار جنبان ها اینگونه متفاوت شد. ارتفاع هر یک از مناره ها 17/5 متر و پهنای وانها 9 متر و ارتفاع ایوان مقبره عمو عبدالله از سطح زمین بقعه 10 متر می باشد. راه بالا رفتن از مناره ها پلکان مارپیچی است. علتی که به آن برای تکان خوردن مناره ها دست یافتند علتی که برای تکان خوردن مناره‌ها وجود دارد، پدیده فیزیکی تشدید یا پدیده رزونانس است ولی هنوز دلیل قطعی مشخص نشده است. وجود مصالح ساختمانی سبک در قسمت بالایی ساختمان، ارتفاع کم مناره ها وجود فاصله بین هر مناره با ساختمان، کلاف های چوبی که در قسمت بالا و پایین هریک از دو مناره به کار رفته اند همه و همه دست در دست هم داده اند تا مناره های منار جنبان سالیان متمادی متحرک باشند. روی هر کدام از مناره ها زنگوله هایی نصب شده است که به وضوح میتوان حرکت را از روی آنها تشخیص داد.
این بنا دارای کاشی های لاجوردی رنگ به شکل ستاره چهارپر و کثیر الاضلاع های فیروزه ای رنگ می باشد. دارای ساختمانی با سقف گنبدی می باشد که نشانی بارز از معماری ایرانی است.
